Το φυτό εμφανίζει αντιασθματικές, αντιρευματικές, αντισμηγματορροϊκές, στυπτικές, διουρητικές, γαλακταγωγές, αιμοστατικές και υπογλυκαιμικές ιδιότητες.
Συνιστάται υπό τη μορφή αφεψήματος (τσάι) κατά της αρθρίτιδας, του άσθματος, των λοιμώξεων της ουροδόχου κύστης, της βρογχίτιδας, της ουλίτιδας, της ουρικής αρθρίτιδας, της νεφρολιθίασης, της λαρυγγίτιδας, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, της ισχιαλγίας και της τενοντίτιδας.
Εφαρμόζεται εξωτερικά κατά της λιπαρότητας των μαλλιών και της πιτυρίδας, του εκζέματος, των ερεθισμών και των μικροτραυματισμών του δέρματος.
Η ρίζα του φυτού εμφανίζει διουρητική δράση και θεωρείται ότι βοηθά στην αντιμετώπιση της καλοήθους υπερπλασίας του προστάτη (ΒΡΗ) και άλλων προβλημάτων του προστάτη.
Ακόμα χρησιμοποιείται υπό τη μορφή εγχύματος για την αντιμετώπιση της αναιμίας, της εμμηνόρροιας, των αιμορροΐδων και των συμπτωμάτων της αλλεργίας.
“Τα βότανα δεν είναι φάρμακα, δεν αποτελούν θεραπεία ούτε αντικαθιστούν την οποιαδήποτε θεραπεία. Εντάσσονται στο πλαίσιο των διατροφικών συνηθειών έτσι ώστε μέσα από την χρήση τους να ενισχύουν τα αποτελέσματα της θεραπείας”.