Στην αρχαιότητα, ο όρος Sideritis αναφέρονταν γενικώς σε φυτά που ήταν ικανά να θεραπεύουν πληγές που προκαλούνταν από σιδερένια όπλα κατά τις μάχες.
Το αφέψημα των φυτών του γένους Sideritis, θεωρείται στην παραδοσιακή θεραπευτική ως καταπραϋντικό, ηρεμιστικό, ευστόμαχο, αναλγητικό, αντιμικροβιακό, αντιφλεγμονώδες, και βρίσκει χρήση σε περιπτώσεις κρυολογήματος, οιδήματος, καθώς και για τη καλή λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος. Τaxa του γένους Sideritis με παρόμοιες ιδιότητες και δράσεις, που υπάρχουν στην περιοχή μελέτης αποτελούν: Sideritis purpurea Talbot ex Benth, Sideritis scardica Griseb. (τσάι του Ολύμπου), Sideritis raeseri Boiss. & Heldr. (τσάι του Παρνασσού).
Χρησιμοποιείται υπό τη μορφή εγχύματος (τσάι) των φύλλων ως αντιφλεγμονώδες, αντιθρομβωτικό, αντιϋπερτασικό, σπασμολυτικό, αντιμικροβιακό, ηρεμιστικό και αντιοξειδωτικό. Χορηγείται για την πρόληψη της αναιμίας και της οστεοπόρωσης, ενώ γίνονται μελέτες για την πιθανή ανασταλτική δράση του στην ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων. Στη λαϊκή θεραπευτική, χρησιμοποιείται ως ηρεμιστικό, υπνωτικό, θερμαντικό στα κρυολογήματα, αλλά και κατά της δυσπεψίας.
“Τα βότανα δεν είναι φάρμακα, δεν αποτελούν θεραπεία ούτε αντικαθιστούν την οποιαδήποτε θεραπεία. Εντάσσονται στο πλαίσιο των διατροφικών συνηθειών έτσι ώστε μέσα από την χρήση τους να ενισχύουν τα αποτελέσματα της θεραπείας”.