Όλα τα μέρη του φυτού, έχουν ιδιότητες ελαφρώς καθαρτικές, χολαγωγές, καθαριστικές, ισχυρά διουρητικές, ηπατικές, ευστόμαχες και τονωτικές. Η ρίζα είναι επίσης υπογλυκαιμική και δρα ως ασθενές αντιβιοτικό κατά λοιμώξεων από ζυμομύκητες.
Παρασκευάζεται αφέψημα από φύλλα ή ρίζες.
Το φυτό χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της διαταραχών της χοληδόχου κύστης, της χολολιθίασης, του ίκτερου, της κίρρωσης, της δυσπεψίας με δυσκοιλιότητα, του οιδήματος που σχετίζεται με υψηλή αρτηριακή πίεση και καρδιακή αδυναμία, της χρόνιας αρθρίτιδας και των ενοχλήσεων του δέρματος, της ουρικής αρθρίτιδας, του εκζέματος και της ακμής. Ο οπός του φυτού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αφαίρεση κάλων και κονδυλωμάτων, έχει συγκεκριμένη δράση κατά των φλεγμονών της χοληδόχου κύστης, ενώ πιστεύεται πως μπορεί να αφαιρεί πέτρες στο ήπαρ.
“Τα βότανα δεν είναι φάρμακα, δεν αποτελούν θεραπεία ούτε αντικαθιστούν την οποιαδήποτε θεραπεία. Εντάσσονται στο πλαίσιο των διατροφικών συνηθειών έτσι ώστε μέσα από την χρήση τους να ενισχύουν τα αποτελέσματα της θεραπείας”.