Φαρμακολογικές δράσεις-Εφαρμογές:
Το φυτό καλλιεργείται από τα βιβλικά χρόνια, για την αντιμετώπιση των επιδημιών και σαν εντομοαπωθητικό. Στα χρόνια του Ιπποκράτη θεωρούσαν ότι δυναμώνει την μνήμη και τη λογική, ανακουφίζει τους μυοσκελετικούς πόνους, δυναμώνει την όραση και βαθαίνει τον ύπνο. Λόγω της τελευταίας ιδιότητάς του στα χωριά γέμιζαν τα μαξιλάρια με Αψιθιά. Χρησιμοποιείται ως ανθελονοσιακό, σε συνδυαστική θεραπεία πάντα με άλλα συνθετικά ανθελονοσιακά φάρμακα, καθώς τα παράσιτα της ελονοσίας αναπτύσσουν ανθεκτικότητα στην αρτεμισίνη. Επίσης, έχει αντιπυρετικές, αντισηπτικές, διουρητικές και εμμηναγωγές ιδιότητες. Είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό τονωτικό του στομάχου και βοηθά στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας, της γαστραλγίας και της ηπατικής ανεπάρκειας. Χορηγείται επίσης, κατά της αναιμίας, της πνευμονικής φυματίωσης, της αρθρίτιδας, αλλά και ως εκτρωτικό.
Τρόπος Χορήγησης:
Χορηγείται ως τονωτικό του στομάχου και ορεξιογόνο υπό τη μορφή αφεψήματος (τσάι, μια κουταλιά αποξηραμένων φύλλων και ανθέων βράζουν σε ένα φλυτζάνι νερό, 2-3 φορές την ημέρα), εγχύματος και βάμματος. Το φυτό καλλιεργείται για την απομόνωση της αρτεμισίνης, με σκοπό τη χρήση της ως ανθελονοσιακό φάρμακο.